Шеќерна трага

 

Се сеќаваш ли на лепчето со шеќер натопен со вода,

кога после првиот касај кој тебе ти го дадов,

ми падна на земја?

Го зема, и дуваше додека земјата не ја издуваше,

и срамежливо ми го приближи до устата.

-Еден касај тебе ,еден касај мене -

се додека последниот касај не го изедовме.

Околу устата останаа зрна шеќер.

Ме гледаше и се мислеше долго, долго...

Потоа со прстите ме избриша.

Те обзеде тага, наведна глава,

што не можеше со бакнеж да ја избришеш шеќерната трага.


Љубица Бошкова